Na winorośli można tu zarabiać

Na Sądecczyźnie powstaje coraz więcej małych winnic. Jeszcze kilka lat temu nie było tu takich tradycji, a teraz – jeśli ktoś ma kilkanaście arów ziemi na nasłonecznionym stoku – próbuje sadzić odporne na zimno szczepy. Jednym z pierwszych był Ryszard Motawa, który przez 17 lat pracował w europejskich winnicach.

-Wyjechałem “za chlebem” i pracowałem przy produkcji wina – mówi. – Poznałem wszystko od podstaw. Kiedy przyjechałem w rodzinne strony, zacząłem sadzić różne szczepy i testować je, jak się zachowują w naszych warunkach pogodowych. To było 12 lat temu.(1997) Teraz pan Ryszard handluje sadzonkami sprzedając je w całej Polsce, ale na własne potrzeby wyrabia też wino. – Nadal testuję różne odmiany. Aby dobrze to zrobić, potrzeba pięciu lat – zimy są przecież różne – mówi. W Polsce można już produkować wino i sprzedawać je, ale niewielu z małych przedsiębiorców porywa się na to. Przepisy nadal są o wiele ostrzejsze niż w innych krajach UE. – Aby rozpocząć taką produkcję, trzeba zgłosić winnicę, mieć odpowiednie odmiany winogron, swojego laboranta, odpowiednie pomieszczenia, gdzie można przeprowadzić proces produkcji wina, a także celnika, który będzie obecny przy rozlewaniu trunku do butelek – tłumaczy Motawa. – Ja sam poczekam, aż się to wszystko unormuje. Może powstanie więcej winnic i zostanie założone laboratorium regionalne, gdzie zbadają próbki. Niektórzy sąsiedzi Motawy, którzy przed wielu laty odradzali mu ten biznes, wróżąc niepowodzenie, teraz chętnie kupują od niego sadzonki i próbują swoich sił w “winnym” przemyśle. Aby jednak wystartować z winnicą i móc na niej zarobić, potrzeba około 45 tysięcy złotych – oprócz sadzonek są przecież potrzebne chociażby maszyny do rozdrabniania winogron, zgniatania ich i odrzucania szypułek czy pompa do wina. – Koszty rozkładają się na kilka lat. Pierwsze owocowanie następuje po trzech latach, a takie prawdziwe po pięciu – tłumaczy Motawa.

Gezeta Krakowska